ایشان تا آخرین لحظات حیاتشان، ذکر و نماز و دعا را از دست ندادند. حاج احمدآقا فرزند عزیز حضرت امام مى‏گفتند: پیش از ظهر روز آخر حیات امام(ره)، ایشان روى تخت دایماً نماز مى‏خواندند. مدتى گذشت، بعد پرسیدند: ظهر شده است؟ گفتم: بلى. آن وقت خواندنِ نماز ظهر و عصر با نوافلش را شروع کردند. بعد از اتمام نماز، مشغول ذکر گفتن شدند و تا لحظاتى که در حالت اغما بسر مى‏بردند، مرتب پشت سر هم مى‏گفتند: «سبحان‏اللَّه والحمدللَّه ولااله‏الّااللَّه واللَّه‏اکبر، سبحان‏اللَّه والحمدللَّه ولااله‏الّااللَّه واللَّه‏اکبر». این کار براى ما درس است. ما که رهبرمان را دوست داریم، باید به کارها و روحیات او توجه کنیم و از آن درس بگیریم.

فرازی از بیانات مقام معظم رهبری در مراسم بیعت با فرماندهان و اعضای کمیته‌های انقلاب اسلامی 18/3/1368

او همیشه بر مردم و ملتها تکیه مى‏کرد. در سفرى که مى‏خواستم به خارج از کشور بروم، خدمت امام بزرگوارمان رفتم. در آن زمان جریانى وجود داشت، که به ایشان گفتم در دنیا نسبت به این جریان علیه ما خیلى حرف است. (البته مى‏خواستم به ایشان گزارش بدهم؛ والّا من هم هیچ رعب و خوفى از آن جنجالهاى جهانى نداشتم و بعداً هم وارد آن ماجرا شدم). ایشان تمام خبرهاى دنیا را همیشه به صورت نزدیک و نقد در اختیار داشتند و غالباً خبرهاى جهانى را زودتر از دیگران به دست مى‏آوردند. امام(ره) در پاسخِ من با لبخند رضایتى گفتند: بلى، اطلاع دارم؛ اما همه‏ى ملتها با ما هستند. واقعاً همین‏طور بود که ایشان مى‏فرمودند. در همان سفر، آن‏چنان حضور ملتها در کنار ما آشکار شد که همه را مبهوت کرد. بنابراین، او هم دوستانش را مى‏شناخت، و هم دشمنانش را. از دوستانش منتفع مى‏شد و به آنها اعتماد و تکیه مى‏کرد. بزرگترین دوستانش شما ملت وفادار بودید، و امام چه خوب شما را شناخته بود.

فرازی از خطبه‌های نماز جمعه 24/4/1368

در دوران مسؤولیت ممتدى که از روزهاى اول انقلاب داشتم، بارها به یاد این جمله‏ى امیرالمؤمنین(علیه‏الصّلاةوالسّلام) مى‏افتادم که مى‏فرماید: «اذا اشتدّ بنا الحراق التجینا برسول‏اللَّه». امیرالمؤمنین مى‏فرمایند: وقتى در جنگها کار بر ما سخت مى‏شد و احساس مى‏کردیم که در مقابل حادثه ضعیفیم، به رسول خدا پناه مى‏بردیم. وقتى این جمله‏ى امیرالمؤمنین(صلوات‏اللَّه‏علیه) به یادم مى‏آمد، مى‏دیدم بر وضع ما نیز صادق است.
مکرّر اتفاق افتاد که سر قضایاى مختلف، با برادران مسؤول مى‏نشستیم و فکرهایمان را تبادل مى‏کردیم و مشکل را در مجموعه‏یى مى‏گذاشتیم و خدمت امام(ره) مى‏بردیم و او بود که با نظر صایب و اراده‏ى قوى و ایمان و توکل بى‏نظیر خود، مشکل را حل مى‏کرد. خدا شاهد است که در مدت عمر خود، کسى را در این حد از توکل و حسن‏ظن به خدا ندیده و نشنیده‏ام. او، مشکل را حل و گره را باز مى‏کرد. امروز، این پدر خانواده و آن متّکاى محکم و کسى که خاطرمان آسوده بود که در مشکلات، به او مراجعه خواهیم کرد، در میان ما نیست.

فرازی از بیانات مقام معظم رهبری در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری 12/5/1368