اقا ملا صابر قسمتي از فرمايشات اقاي سروش به ملا سبحاني
دردمندانه فرموده ايد که سخنان شبهت آلود من، ضعف ايمان جوانان را در پي مي آورد. آيا نمي انديشيد که رفتار عافيت جويانه و گفتار خردستيزانه پاره اي از روحانيان درين خصوص مقصرتر و مسوول ترست؟ مي دانيد چه چيز ريشه ايمان را مي سوزاند: خرافه گستري به نام دين و بي عدالتي به نام خدا و سکوت در مقابل ستم. شما شاهديد که امروز در ايران نقد رهبري کردن، با جان خود بازي کردن است. گريبان اين سياست ايمان شکن و عدا لت سوزرا رها کرده ايد و کاسه ها و کوزه ها را بر سر من مي شکنيد که چرا ايمان شکني مي کنم.مي خوردن و رندي و خوش باشي کردن، به قول حافظ، چندان سهمگين نيست که "قرآن را دام تزوير کردن". و آيا روحانيان ما همانقدر که به تفسير حسّاسند به تزوير هم حسّاسند؟ جوانان ما کي و کجا گفتار نيک و پندار نيک و کردار نيک از روحانيان حکومتي ديده اند تا ايمانشان نيرومند تر شود؟و از روحانيت جز جسمانيت چه ديده اند تا روحشان فربه تر گردد؟ براي فرستادن سرد مزاجاني چند به گرمخانه مجلس، مهر و امضاي امام زمان را در پاي فهرست فاتحان انتخابات گذاردن و بر منابر و از صداوسيما سخنان سست و خرافي پراکندن و در مقابل مخالفان برآشفتن وشهرآشوبان را به خشونت بر انگيختن و انديشه هاي نو را فروکوفتن و از متفکّران توبه طلبيدن و "مدرسه معصوميه" ساختن و سهم امام معصوم را در آن ريختن و هر چند گاه آشوبي بدست آن "روحانيان " بر پا کردن وعصمت مرجعي وحريم محترمي راشکستن وحتي بر خانقاهيان رحم نکردن وخانه بر سرشان فرود اوردن و در نماز جمعه ارهاب و ترور را تحسين و ترويج کردن، آيا نشاني از کردار و گفتار نيک دارد؟ روحانيت ما نقش ناپسند خود را در کاهش ايمان جوانان نمي بيند و به يمين و يسار مي رود تا مجرم و مقصر پيدا کند. از سر انصاف بايد گفت که حساب قليلي از روحانيان پارسا و پاکدامن از اين مجموعه جداست و من اگر غايت و غرض از اين همه نازک انديشي هاي فلسفي- کلامي را چيزي جز اقامه عدل و بسط فضيلت مي دانستم، اين همه از کجروي هاي رهبران ديني نمي گفتم.