نگاه انحلالی به شاخص های تکاملی انقلاب در شاخص های توسعه یافتگی و تعیین جایگاه برای شاخص های انقلاب اسلامی در نظام شاخص های توسعه یافتگی در مدیریت و برنامه ریزی کشور(انکار خاستگاه اسلامی آرمانهای انقلاب)

کارشناسان و تصمیم سازان کشور، که حوزه های کارشناسی را از هم تفکیک می کنند خطر کارکرد یکپارچه شاخص های توسعه درایجاد بستر اجتماعی متناسب با فرهنگ مادی را ملاحظه نمی کنند و عدم توجه به حاکمیت نقشه جامع کارشناسی بر تخصص های بخشی در کنار انکار تأثیر گذاری تکامل مادی در تکامل الهی از سوی حوزه،  منجر به انحلال تدریجی فرهنگ جهت گیری های انقلاب اسلامی در هاضمه ی تخصص های مدرن  می گردد.

تغییر شاخصه های عینی زندگی اجتماعی  در بخش ها مختلف در تحقق برای تغییر نظام حساسیت ونظام فکری و نظام رفتاری انسان ها برنامه ریزی می نماید و در راستای تحقق این شاخص ها  ضرورت ساختارهای اجتماعی مدرن را تئوریزه و به پذیرش تصمیم گیران نظام می رسانند و این به معنای عدم هماهنگی نظام تصمیمات مدیریت کلان با جهت گیری های انقلاب اسلامی می باشد این بستر سازی غافلانه در  صورت عدم توجه نهادهای انقلاب به موضوع مطالبه اجتماعی آرمانهای انقلاب می تواند سرعت بیشتری یابد و برنامه ریزی  برای چالش های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی در جامعه را سطحی معنا می نماید.[1] تحلیل فوق درموضوع پر غائله عدالت درک تطبیقی روشنی دارد. نگاه بخشی اندیش کارشناسی دانشگاه که از مبنای تفکیک تکامل مادی از تکامل معنویِ حوزه، مشروعیت دینی می یابد در مواردی به تغییر نگاه برنامه ریزان کشور به اولویت عدالت منجر شده است ودر شرایط فعلی که این موضوع در اولویت برنامه ریزی کشور قرار گرفته است در مسیر خطرناک  انکار تدریجی خاستگاه اسلامی عدالت گام بر می دارد. ادعای کارشناسان در واضح بودن مسیر علمی تحقق عدالت در کشورهای توسعه یافته چیزی جزء انکار خاستگاه دینی آرمانهای انقلاب نمی باشد.

متن کامل مقاله در خبرگزاری مساجد و هیئات بروجرد

http://www.1384-1404.blogfa.com/post-371.aspx