فردوسي گويد:

" زيان کسان از پي سود خويش / بجويند و دين اندر آرند پيش"

ناصر خسرو گويد:

" اين حيلت بازان فقهايند شما را؟ / ابليس فقيه است گر اين ها فقهايند.

گر احمد مرسل پدر امت خويش است / اين بي پدران پس همه اولاد زنايند."

سنايي گويد:

" مسلماني کنون اسمي ست بر عرفي و آداتي / از اين آيين بي دينان پشيماني! پشيماني!"

عطار گويد:

" به زير خرقه تزوير زنار نهان تا کي؟ / ز زير خرقه گر مرديد آن زنار بنماييد.

ز دعوي هيچ نگشايد؛ اگر مرديد، اندر دين، /چنان کاندر درون هستيد در بازار بنماييد."

سعدي گويد:

" کليد در دوزخ است آن نماز / که در چشم مردم گذاري دراز.

به نزديک من شبرو راهزن / به از فاسق پارسا پيرهن."

حافظ گويد:

" حافظا ! مي خور و رندي کن و خوش باش! ولي، / دام تزوير مکن چون دگران قرآن را."

و صائب گويد:

" تا سرانجام چه از پرده در آيد کامروز / دور پرواري عمامه و قطر شکم است."